رشته‌های رزمی در سال ۱۴۰۲| چند مدال کوچک، چند ناکامی بزرگ/ مشتی ستاره و دیگر هیچ
تاریخ انتشار: ۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۹۹۶۲۴
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، سال ۱۴۰۲ یک سال شلوغ و پررویداد برای رشته‌های رزمی ایران بود و اتفاقات گوناگونی رخ داد. رشته‌های رزمی ایران در این سال شلوغ نتایج پر فراز و نشیبی گرفت. در رشته‌های رزمی روزهای پر فراز و نشیبی را تجربه کردیم. رشته‌های رزمی شامل کاراته، تکواندو، بوکس، جودو و ووشو که همیشه جزو مدال آواران ایران در رقابت‌های آسیایی و جهانی هستند، اگرچه در سال کهنه باز هم سهم قابل توجهی از مدال‌ها را داشتند، اما همانند همیشه نبودند تا ثابت شود در این بخش نیز با نزول مقطعی روبرو شده ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کاراته؛ هر روز بدتر از دیروز
تیم ملی کاراته سال را با رقابت‌های قهرمانی آسیا در مالزی آغاز کرد. رقابت‌هایی که تیم ایران به عنوان مدعی قهرمانی در آن شرکت کرد، اما در نهایت روی سکوی سوم ایستاد. در پایان مسابقات نوزدهمین دوره رقابت‌های کاراته قهرمانی آسیا تیم قزاقستان با کسب ۳ مدال طلا، ۴ نقره و ۴ برنز برای اولین بار قهرمان آسیا شد. ژاپن با ۳ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز به مقام دوم رسید و تیم ملی کاراته ایران با کسب ۳ مدال طلا، ۲ نقره و ۷ برنز در حالی که در تعداد مدال طلا با دو تیم قزاقستان و ژاپن برابر بود و در تعداد مدال برنز نیز از این تیم‌ها برتر بود تنها به خاطر یک مدال نقره کمتر در جایگاه سوم ایستاد.
بازی‌های آسیایی؛ پایین و پایین‌تر!
تیم ملی کاراته ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو یک مدال طلا و ۲ مدال برنز به دست آورد. سجاد گنج‌زاده، دارنده مدال طلای المپیک برای دومین دوره پیاپی با شکست تمامی رقبای خود به مدال طلا رسید و فاطمه سعادتی و سارا بهمن‌یار نیز صاحب مدال‌های برنز شدند تا کاراته ایران در مجموع در جایگاه هشتم بازی‌های آسیایی قرار گیرد. کاراته ایران با قرار گرفتن در جایگاه هشتم در حالی ضعیف‌ترین نتیجه ادوار خود را کسب کرده که در ۷ دوره پیشین حضور در بازی‌های آسیایی ۵ مرتبه در جایگاه نایب قهرمانی ایستاد و دو مرتبه نیز عنوان سومی بازی‌های آسیایی را از آن خود کرده بود. در این دوره از افراد صاحب‌نامی مانند بهمن عسکری و امیر مهدی‌زاده، فقط و فقط انتظار مدال طلا می‌رفت.
اگر چه نفرات اعزامی به چین بر اساس تورنمنت‌های انتخابی و طبق برنامه‌ریزی مدونی انتخاب شده بودند، اما نتایج به‌دست آمده بیان‌گر آن است که رگ‌های کاراته ایران لااقل در بعد فنی به خون تازه‌ای نیاز دارد که این امر هم لاجرم به یک جراحی بزرگ و تصمیمات دردناک و پرهزینه احتیاج خواهد داشت. این نتایج نشان داده‌اند که کاراته ایران مخصوصاً در زنان، نیاز به پوست اندازی جدی در ترکیب تیم‌های ملی و لزوم توجه هر چه بیشتر به پشتوانه‌سازی برای ورود چهره‌های جوان و با آتیه به تیم‌های ملی دارد؛ اتفاقی که می‌تواند بار دیگر کاراته ایران را به عنوان یکی از قدرت‌های برتر جهان به جایگاه سابق خود بازگرداند.
جهانی کاراته؛ سقوط آزاد
در ادامه راه تیم ملی کاراته ایران در رقابت‌های جهانی به سیر نزولی خود ادامه داد. بیست و ششمین دوره رقابت‌های کاراته قهرمانی جهان به پایان رسید که تیم کشورمان پس از چند دوره عملکرد قابل قبول در مسابقات جهانی این بار بدون کسب مدال طلا و با یک مدال نقره و یک برنز در جایگاه دوازدهم قرار گرفت تا زنگ خطر جدی برای کاراته ایران به صدا در بیاید. کاراته در شرایطی در این دوره موفق به کسب مدال طلا نشد که در ۴ حضور آخر خود در مسابقات جهانی مدال طلا کسب کرده بود و در رده‌بندی کلی مدال‌ها نیز عملکرد قابل قبولی داشت. با نتایج کسب شده در بوداپست، کاراته ایران عقبگردی ۱۳ ساله داشت و نتایجی بسیار نزدیک به مسابقات جهانی ۲۰۱۰ که با تک مدال نقره حامد زیگساری در رتبه شانزدهم قرار گرفتیم، کسب کرد تا زنگ خطر گوش‌ها را کر کند!
بوکس؛ ناک اوت روی رینگ
بوکس دو مسابقات بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان را در سال کهنه با ناکامی مطلق پشت سر گذاشت. بوکس ایران از جمله رشته‌های ورزشی بود که در رقابت‌های بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو به مانند دوره قبلی بازی‌ها یعنی جاکارتا، در کسب حتی یک مدال برنز هم ناکام ماند تا ضمن ثبت یکی از بدترین نتایج، از مجموع ۵ بوکسور اعزامی حتی به یک دیدار پای مدال هم نرسد و تمام پیش‌بینی‌ها را طعنه‌آمیز به ابطال بکشاند.
شاگردان حسین نهرودی با ترکیب سید شاهین موسوی، دانیال شه‌بخش، ایمان رمضان‌پور، علی حبیبی‌نژاد و طوفان شریفی در این رقابت‌ها حاضر شده بودند که هر ۵ نفر آنها با قبول شکست برابر حریفان، از رسیدن به مدال بازماندند؛ آن هم در شرایطی که موسوی و شه‌بخش در عین ناباوری در همان دور نخست حذف شدند. اگر چه رئیس فدراسیون بوکس پیش از اعزام به بازی‌ها قول کسب مدال را داده بود و به علت همین قول دادن بود که سهمیه اعزام فدراسیونش به ۵ بوکسور افزایش یافت، اما واقعیت به نحو دیگری رقم خورد تا این بوکس ایران باشد که به مانند یک توریست به دهکده بازی‌ها سفر کرده و با سرافکندگی به کشورمان بازگردد.
کیسه بوکس در جهانی!
بعد از ناکامی در بازی‌های آسیایی فدراسیون بوکس دست به تغییرات در کادر فنی زد و فونتانا مربی کوبایی را استخدام کرد تا بلکه از ناکامی فاصله بگیرد. رقابت‌های بوکس قهرمانی جهان در ایتالیا که انتخابی المپیک به شمار می‌رفت، باز هم ناکام بود. تیم ایران با ترکیب دانیال شه‌بخش، علی حبیبی‌نژاد، مسلم مقصودی، میثم قشلاقی، پوریا امیری و ایمان رمضان‌پور در این مسابقات شرکت کرده بود. فونتانا به‌عنوان سرمربی، هدایت تیم را برعهده داشت. همایون امیری و محمد عاشری نیز مربیان تیم بودند. آخرین مرحله گزینشی المپیک پاریس در رشته بوکس، اوایل خردادماه در تایلند برگزار می‌شود و بوکسور‌های کشورمان در این مسابقات در جست‌وجوی سهمیه المپیک خواهند بود.
تکواندو؛ یک کیانی و دیگر هیچ!
تکواندو سال شلوغ و پرترافیکی را تجربه کرد، اما در تمام این شلوغی‌ها تنها یک ستاره بود که درخشید؛ ناهید کیانی. بقیه آنچه را تکواندو منهای کیانی در سال کهنه بدهست آورد تنها ناکامی بود و بس.
قهرمانی جهان، قهرمانی ناهید
بیست و ششمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی جهان در شرایطی به پایان رسید که شاهد عملکرد پرانتقادی از سوی ملی‌پوشان کشورمان در این رقابت‌ها بودیم؛ این در حالی بود که بعد از نتیجه ضعیف دوره گذشته که در مکزیک برگزار شد، کادر فنی تیم‌های ملی و مسئولان فدراسیون تکواندو در توجیه نتایج ضعیف از عدم پشتوانه‌سازی در سالیان گذشته و کمبود زمان صحبت کرده و وعده بازگشت به روزهای خوب برای دوره بعد را داده بودند، اما نه تنها نتایج تیم ملی در بخش مردان بهتر نشد، بلکه ۳ مدال برنز جهانی مکزیک در باکو به ۲ برنز کاهش پیدا کرد تا تیم کشورمان در بخش مردان با ۳ پله سقوط نسبت به دوره گشته در جایگاه دوازدهم قرار بگیرد.
در بخش زنان نیز با کسب یک مدال طلای تاریخی توسط ناهید کیانی در حالی برای اولین بار در جایگاه پنجم قرار گرفتیم که عملکرد تیم ملی تا روز پایانی با کسب تنها ۳ برد با انتقادات و حرف و حدیث‌های زیادی همراه بود. در مجموعِ مسابقات نیز تیم کشورمان در آخرین دوره مسابقات جهانی پیش از المپیک پاریس با کسب یک مدال طلا و ۲ مدال برنز در جایگاه ششم قرار گرفت. در بخش زنان تیم ملی کشورمان با ۷ تکواندوکار در مسابقات حاضر و در نهایت با کسب مدال طلا توسط ناهید کیانی و کسب عنوان پنجم تیمی، موفق به تاریخ‌سازی شد؛ طلایی که برای اولین بار در تاریخ تکواندو زنان کسب شد و بعد از ۲ مدال نقره و یک مدال برنز در ادوار گذشته در نهایت کیانی به حسرت ۲۰ ساله مدال طلای تکواندوی زنان در مسابقات جهانی پایان داد، اما نباید این مدال و جایگاه پنجمی باعث شود که چشم‌های خود را روی عملکرد بسیار ضعیف و پرانتقاد سایر نمایندگان کشورمان ببندیم.
در بخش مردان، اما داستان و اوضاع وخیم‌تر بود و تیم کشورمان با نمایشی که در باکو داشت، نشان داد که همچنان فرسنگ‌ها با بازگشت به جمع مدعیان فاصله دارد. تیمی که قرار بود بعد از نمایش نه چندان قابل قبول مسابقات جهانی گذشته در باکو باعث امیدواری شود و دوباره امید‌های تکواندوی ایران را زنده کند، این بار حتی یک مدال نیز کمتر کسب کرد و به سقوط خود از جمع مدعیان این رشته ادامه داد. شاگردان مقانلو در شرایطی موفق به کسب دو مدال برنز شدند که با توجه به سوابق این مربی توانمند در تکواندوی کشورمان انتظار می‌رفت شاهد عملکرد بهتری از سوی شاگردان او در دومین دوره مسابقات جهانی از زمان بازگشتش باشیم.
در این بین نباید فراموش کرد که این شکست در شرایطی برای تیم ملی حاصل شد که کادر فنی و مسئولان فدراسیون تکواندو پس از بحرانی که به دنبال مثبت اعلام شدن نمونه تست دوپینگ دو تکواندوکار کشورمان ایجاد شد، نه تنها سعی در کنترل شرایط، پذیرفتن مسئولیت و آرام کردن اوضاع نکردند، بلکه با مطرح کردن تئوری توطئه و اظهار نظر‌های مختلف در رسانه‌ها، خودخواسته به حاشیه‌ها در آستانه اعزام دامن زدند؛ تئوری‌ای که در روزهای گذشته با منفی شدن تست سایر ملی‌پوشان ابطال و مشخص شد که پروپاگاندای رسانه‌ای و مجازی فدراسیون تکواندو تنها برای منحرف کردن اذهان از نقش خود در مثبت شدن تست دوپینگ دو ورزشکار بوده و باز هم به دنبال دشمن فرضی گشتند. تفکری که نتیجه آن در میدان باکو ضربه‌ای بزرگ به تیم ملی وارد کرد و نتیجه آن تنها ۲ مدال برنزی بود که یکی از آنها نیز توسط متین رضایی کسب شد که در فاصله چند روز به مسابقات جایگزین دانیال بزرگی شد و در یک وزن بالاتر عملکردی فراتر از انتظار داشت.
بازی‌های آسیایی؛ حتی کیانی هم باخت!
یکی از اصلی‌ترین رشته‌ها در سبد مدال‌آوری ورزش ایران در ادوار بازی‌های المپیک و آسیایی، همواره تکواندو بوده. اگر چه پس از المپیک ۲۰۱۲ لندن در مردان و ۲۰۱۶ ریو در زنان دیگر مدال خوش‌رنگی در تکواندو کسب نکرده‌ایم، اما به واسطه پیشینه تاریخی این رشته با شخص هادی ساعی که پرافتخارترین ورزشکار ایران در ادوار المپیک هم هست، همیشه انتظارات متفاوت و البته به حقی از این رشته رزمی وجود داشته است. با این وجود که قهرمان المپیک بر مسند ریاست فدراسیون تکواندو نشسته، اما نباید فراموش کرد که تکواندوی ایران به جز مدال طلای ناهید کیانی در مسابقات جهانی، تاکنون سیر افت و پسرفت را پیش گرفته و در ادامه این روند ناکامی، برای نخستین بار دهکده بازی‌های آسیایی را بدون کسب حتی یک مدال طلا ترک گفته است.
در شرایطی که این بار با توجه به سابقه و افتخارات تکواندوی ایران در بازی‌های آسیایی و قول‌های داده شده، امید زیادی به مدال‌های طلای تکواندو در بازی‌های آسیایی چین وجود داشت، تکواندوی ایران برای اولین بار از رسیدن به مدال طلای بازی‌های آسیایی بازماند و ۱۰ نماینده تکواندوی ایران در دو بخش مردان و زنان از رسیدن به مدال طلا بازماندند. حذف ناهید کیانی چهره شاخص تکواندوی ایران از بازی‌های آسیایی نشان دهنده عملکرد ضعیف کادر فنی بانوان در این رقابت‌ها و از عجیب‌ترین نتایج کاروان ورزشی ایران بود. تکواندوی ایران در ۸ دوره این بازی‌ها تاکنون موفق به کسب ۱۴ مدال طلا شده بود که این آمار با نتیجه ۲۰۲۲ هیچ سنخیتی ندارند.
ستاره‌ای به نام ناهید
هر چند که ناهید کیانی در بازی‌های آسیایی ناکام بود و مدال نگرفت، اما آنچه در سال کهنه رقم زد، براستی یک شاهکار بود. او در رقابت‌های تکواندو قهرمانی جهان نخستین مدال طلای تاریخ تکواندوی بانوان کشورمان در پیکار‌های جهانی را به دست آورد. در ادامه کیانی در گرندپری رم نقره گرفت و در گرندپری چین نیز دوباره این مدال را تکرار کرد، سپس در مسابقات جام ریاست جهانی در اردن طلا گرفت تا با حفظ رنک تقریبا سهمیه خود را قطعی کرده باشد.
ووشو؛ پرچم‌داری رشته‌های رزمی
مهمترین رویداد ووشو در سال کهنه بازی‌های آسیایی هانگژو و رقابت‌های قهرمانی جهان در امریکا بود. ووشوکاران رقابت‌های جهانی را به دلیل عدم صدور ویزا از دست دادند، اما در بازی‌های آسیایی خوش درخشیدند و بهترین تیم رزمی ایران در این رقابت‌ها بودند. فدراسیون ووشو که رشته کوراش را به عنوان زیر مجموعه در اختیار دارد، با کسب ۳ طلا، ۷ نقره و ۲ برنز در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو، بعد از فدراسیون کشتی که ۵ طلا، ۴ نقره و یک برنز را به دست آورد، عنوان دومین فدراسیون موفق از نظر مرغوبیت مدال در این رقابت‌ها را به خود اختصاص داده است.
تیم ملی ووشوی ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو، ۲ مدال طلا و ۴ مدال نقره خود به علاوه یک برنز در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا را تکرار کرد تا بار دیگر از نظر مدالی عملکرد خوبی را در این تورنمنت داشته باشد؛ البته در تمام اوزان رقابت با چینی‌ها به میزبان باختیم. کشورهای چین و ایران دو قطب اصلی ساندای جهان به شمار می‌روند و همواره باید عملکرد آنها را با نتایجی که مقابل یکدیگر کسب می‌کنند سنجید. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا، هر دو طلای ساندای ایران با پیروزی محسن محمدسیفی و عرفان آهنگریان مقابل رقبای چینی کسب شد، اما امسال سانداکاران ایران همه مبارزات خود مقابل چینی‌ها را واگذار کردند.
شکست محسن محمدسیفی در آستانه تبدیل شدن به پرافتخارترین ورزشکار ایران در ادوار بازی‌های آسیایی از یک سو و ناکامی خواهران منصوریان در کسب مدال طلا از سویی دیگر، نکات منفی ووشو در بازی‌های هانگژو بوده‌اند. البته که زهرا کیانی با شایستگی تمام به مدال نقره تالو دست یافت. در کوراش هم باید گفت که بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو دومین دوره‌ای بود که رشته کوراش در این رقابت‌ها حضور داشت و تیم ملی ایران نسبت به دوره نخست، عملکرد بهتری را به ثبت رساند. ملی پوشان ایران در این دوره یک طلا، ۳ نقره و یک برنز را به دست آوردند تا تجربه خوبی را زیر نظر فدراسیون ووشو کسب کنند.
جودو؛ پایان تعلیق
مهمترین اتفاق برای جودو در سال کهنه پایان تعلیق ۴ ساله بود. پس از کش و قوس‌های فراوان سرانجام در ۲۷ شهریور تمام تعلیق جودو ایران برطرف شد تا جودوکاران از زیر سایه تعطیلی بیرون بیایند. در همین راستا کمیته ملی المپیک نیز با توجه به پایان تعلیق این رشته تصمیم گرفت به شکل حمایتی جودوکاران را با وجود ناآمادگی و تعلیلی ۴ ساله به بازی‌های آسیایی هانگژو اعزام کند.
تیم ملی جودوی کشورمان در شرایطی در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ حاضر شد که تنها چند روز از پایان تعلیق چهار ساله این رشته ورزشی گذشته بود و ملی‌پوشان کشورمان با حضور در هانگژو به دنبال برنامه‌ریزی برای بازگشت دوباره به رویداد بین‌المللی داشتند. در این رقابت‌ها ابوالفضل محمودی، مهدی فتحی‌پور و قاسم باغچقی در بخش مردان و مریم بربط در بخش زنان نمایندگان کشورمان بودند و در نهایت با حذف باغچقی پرونده تیم ملی جودوی کشورمان در این مسابقات با کسب ۵ باخت و ۳ پیروزی و بدون کسب مدال بسته شد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: ووشو تکواندو کاراته جودو بوکس نوروز 1403 بازی های آسیایی ۲۰۲۲ بازی های آسیایی فدراسیون تکواندو مسابقات جهانی رقابت ها تکواندوی ایران تیم ملی کاراته برای اولین بار رشته های رزمی قهرمانی جهان کاراته ایران بخش مردان کسب مدال طلا ناهید کیانی پایان تعلیق تیم کشورمان سال کهنه دست آورد یک مدال طلا مدال طلا مدال طلای مدال نقره قرار گرفت مدال برنز ملی پوشان نقره و یک کادر فنی یک برنز رشته ها مدال ها ۳ مدال ۲ مدال کسب شد تیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۹۹۶۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه شد که مغز و هیکل انسان امروزی انقدر کوچک شد؟!
راز بقا: چند میلیارد سال پیش ما انسان‌ها موجودات دیگرگونه‌ای بودیم. با گذشت زمان، بر اثر تکامل، ما به به طرز شگفت‌انگیز و پیچیده‌ای به انسانِ امروزی تبدیل شدیم. جالب آن که با رشد هرچه بیشتر انسان‌ها، آنها آنقدر به دور خود چرخیدند تا کوچک و کوچکتر شدند.
۴. ما اکنون کوتاه‌تر از ۲۰۰۰۰ سال پیش هستیمبه گزارش راز بقا، مردم امروزِ جهان نسبت به یک یا دو قرن پیش بسیار بلندتر هستند، که ممکن است واضح‌ترین مثالی باشد که ما از تکامل جلوی چشممان داریم. در واقع، این اصلاً تکامل نیست. تکامل بسیار کندتر از این‌ها عمل می‌کند. افزایش قد افراد در مقایسه با وضعیت آنها در دو قرن گذشته، با جنگ‌های بسیار، کاملاً به بهبود تغذیه مربوط می‌شود.
پس باید دیدگاه خود را به چندین هزار سال پیش گسترش دهیم؛ جایی که زمانِ بیشتری برای تکامل شگفت‌انگیز انسان وجود دارد. برای این‌کار، بیایید به بررسی اسکلت‌های انسان‌های پارینه سنگی بپردازیم. برای کاهش تعداد متغیر‌های موجود، ما به یک مکان نسبتاً محدود، فقط اروپا، پایبند هستیم.
با نگاهی به اسکلت‌های بسیار قدیمی که به قبل از یک رویداد اقلیمی عظیم که یخچال‌های طبیعی را در ۲۰۰۰۰ سال پیش جابه‌جا کرد، مربوط است، نمونه اسکلت‌های نر را می‌بینیم که به طور متوسط ۱۷۹ سانتی‌متر ارتفاع دارند. این اندازه قد، بسیار بلندتر از مردم یک قرن پیش است و بیشتر از میانگین قد مردان در بسیاری از کشورهای اروپایی امروزی است. درواقع میانگین قد در دوره نوسنگیِ پسین، هشت اینچ کمتر شده است.
بیشتر بخوانید انسان چگونه دُم خود را از دست داد؟
مسئله ممکن است دوباره به تغذیه انسان برگردد. در مورد رژیم پالئو شنیده اید؟ در عصر پارینه سنگی، مردم از گوشت و سبزیجات استفاده می‌کردند. پس از آن، ما کشاورزی را اختراع کردیم و به کربوهیدرات روی آوردیم و این همه چیز را تغییر داد.
با این حال، ممکن است کمتر از همیشه مربوط به نوع غذایی باشد که مردم می‌خورند و بیشتر به میزان غذایی که می‌توانسته‌اند به آن دسترسی پیدا کنند، مربوط شود.
برای چندین هزار سال، پس از دوره‌ای که این اسکلت‌ها نشان می‌دهند، مردم نمی‌توانستند غذای کافی پیدا کنند. این تمام دلیلی بود که ما انسان‌ها کشاورزی را اختراع کردیم.
اکنون می‌دانید که چگونه انسان‌ها ممکن است در طول نسل‌ها کوتاه‌تر شوند، بدون هیچ تغییر ژنتیکی. همچنین این امکان وجود دارد که انسان‌ها واقعاً تکامل یافته و کوچک شوند و گونه‌ای کاملاً جدید را تشکیل دهند.
بد نیست انسانِ هومو فلورسینسیس (Homo floresiensis) را ببینید، که اولین نمونه آن «هابیت» نام داشت:
هومو فلورسینسیس همزمان با انسان‌ها زندگی می‌کردند، اما قد آنها کمتر از ۱ متر و ۲۰ سانتی‌متر بود. این احتمال وجود دارد که آنها از نسل هومو ارکتوس، گونه‌ای بلندتر باشند. نمونه‌هایی از فلورسینسیس‌ها در جزیره فلورس اندونزی پیدا شدند که به نظر می‌رسید فرآیند کوتوله‌گی جزیره‌ای (Insular dwarfism) را طی کرده بودند.
کوتوله‌گی جزیره‌ای فرآیند و وضعیت حیوانات بزرگ است که در پی تکامل اندازه بدنشان کاهش پیدا می‌کند. این تغییر وقتی اتفاق می‌افند که جمعیت آنها به یک محیط کوچک، در درجه اول جزایر، بعد مکان‌هایی مانند غار یا دره، محدود می‌شود.
بیشتر بخوانید ارتباط عجیب دایناسورها با عمر کوتاه انسان! دانشمندان راز از بین رفتن مو‌های بدن انسان را کشف کردند
برای مثال ماموت‌های که در کرت پیدا شدند به ماموت‌های کوتوله‌ای تبدیل شده بودند که بلندتر از کمر انسان امروز نیستند. همچنین دایناسورها نیز تمایل به کوچک شدن داشتند. این ممکن است به این دلیل باشد که در این شرایط، حیوانات از کوچکتر بودن بیشتر از قدرت بیشتر سود می‌برند.
انسان امروزی نیز در فرآیند تکامل همین روند را طی کرده است. به مروز زمان به دلیل شرایط و محیط زندگی کوچکتر شده است.
زایمان سخت است. مشکل اینجاست که سر نوزاد در مقایسه با کانال لگن بسیار بزرگ است. شاید سوال این باشد که چرا لگن و کانال‌های لگنی زنان به گونه‌ای تکامل نیافته اند که به راحتی، سر‌های بزرگ نوزاد را در خود جای دهند؟! خصوصا اینکه تعداد بسیار زیادی زن و نوزاد در هنگام زایمان جان خود را از دست دادند. فشار تکامل بسیار زیاد بوده است.
پاسخ سرراست این است: تکامل جادو نیست! این معمولاً توضیح درستی است که در پس هر نقص فرضی در چگونگی تکامل گونه‌ها وجود دارد. همچنین ممکن است بر اساس سرعت تکامل مغز‌های بزرگ، زمان کافی برای تکامل صحیح لگن نداشته‌ایم.
به گزارش زیسان، دانشمندانی که هرگز به پاسخ‌های آسان رضایت نمی‌دهند، دلایل احتمالی دیگری را پیشنهاد کرده اند. شاید کانال‌های بزرگ‌تر لگن، مضرات تکاملی را به همراه داشته باشد که بر مزایای زایمان آسان‌تر برتری دارد.
به نظر می‌رسد که در سال‌های اخیر فشار تکاملی روی باسن وجود داشته است. مادران بیشتری نسبت به قبل به سزارین نیاز دارند (به غیر از تعداد بسیار بیشتری از بیمارانی که صرفاً به انتخاب خود سزارین می‌کنند).
درنتیجه برخی از دانشمندان ادعا می‌کنند که این اثباتی بر تکامل در عمل است. بر اساس این منطق، سزارین‌ها یک واکنش زنجیره‌ای ایجاد می‌کنند. هنگامی که سزارین رایج شد، زنانی که در غیر این صورت در هنگام زایمان جان خود را از دست داده بودند، زنده ماندند و ژن‌های آنها در داشتنِ باسن کوچک نیز زنده ماند و تکثیر شد.
بیشتر بخوانید اجداد بشر از چه زمانی شروع به دفن مردگان خود کردند؟ آیا انسان‌های اولیه عاشق می‌شدند؟ آنها چگونه همسر خود را انتخاب می‌کردند؟
۱. روزی روزگاری مغز ما بسیار بزرگ‌تر بودمغزهای بزرگ برای انسان‌های باهوش‌تر ساخته شده اند، گویی این بدیهی‌ترین چیز در جهان است. با این حال، تکامل مغز یک موضوع ساده برای رشد در طول چندین نسل نیست. چراکه انسان‌ها ۲۰۰۰۰ سال پیش مغز بزرگتری نسبت به الان داشتند. به طور متوسط مغز انسان به اندازه یک توپ تنیس، در حد فاصل آن زمان و اکنون کوچک شده است.
مغز‌های بزرگ‌تر همیشه مغز‌های باهوش‌تر نیستند. به عنوان مثال، وقتی گفتیم که مغز‌ها به اندازه یک توپ تنیس کوچک شده اند، در واقع منظور ما مغز مردان است، زیرا مغز زنان کوچکتر است و به مقدار کمتر (اما متناسب) کوچکتر شده است. با این وجود علم توانسته تعیین کند که زنان به اندازه مردان باهوش هستند.
درنتیجه ما اکنون باهوش‌تر از انسان‌های باستانی هستیم. بنابراین، شاید مغز‌ها تنها به این دلیل کوچکتر شدند که کارآمدتر شوند.
به گزارش راز بقا، ما فقط اندازه مغز‌های باستانی را می‌دانیم، نه ساختار یا پیچیدگی آنها را. این احتمال وجود دارد که مغز‌ها از قدرت کمتری برخوردار شده‌اند، زیرا جامعه مغز ما را مکیده است. برخی از دانشمندان علوم شناختی به این نتیجه رسیده اند که زمانی که انسان پیوند‌های اجتماعی ایجاد کرد، مغزش به سرعت کوچک شده و عملکرد خود را از دست داد.
بعد از اینکه به یکدیگر تکیه کردیم، شناخت فردی اهمیت کمتری پیدا کرد، بنابراین شاید فشار تکاملی در این رابطه کمتر به نفع هوش عمل کرد.
tags # انسان اولیه ، علم سایر اخبار
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد